28-07-2013, 04:54
Witam w mojej pierwszej relacji na tym forum :mrgreen:.
Po dłuższym okresie modelarskiej stagnacji (wynikłej między innymi z konieczności przeprowadzki na okres studiów), postanowiłem wrócić do tego pięknego hobby. Nie wiem co mnie podkusiło żeby na matę wziąć właśnie ten model. Ilość drobnicy jest wprost przerażająca, tym bardziej, że nigdy wcześniej nie sklejałem takich pierdółek, nie licząc kabin wnętrz w samolotach. Ot, zamarzyło się rozruszać palce na czymś, co nie ma 30 arkuszy do pocięcia. Miało być łatwo, szybko i przyjemnie. Kolejne wycinane i sklejane elementy tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że szybko i łatwo nie będzie. Przyjemnie – owszem
.
Odnośnie samego projektu – nie podoba mi się bardzo uboga instrukcja. Cały proces sklejania opiera się na wnikliwej analizie rysunków (których też mogłoby być trochę więcej). Czasami musiałem przysiąść i wnikliwie przeanalizować „co autor miał na myśli”. Niektóre kwestie dalej są dla mnie niejasne – i tu liczę na Waszą pomoc
.
Przez moje kombinacje i machloje niestety musiałem podocinać, i przeszlifować parę elementów. Myślę, że wynika to z mojej koncepcji budowy. Nie chciałem nacinać miejsc zgięć od zadrukowanej strony. Zamiast tego ponacinałem rowki od strony wewnętrznej. Podejrzewam, że autor projektując model robił to uwzględniając klasyczny sposób zaginania poszczególnych elementów właśnie poprzez nacięcie od strony zadrukowanej. Zewnętrzna oklejka części 1 nie sprawiła większych trudności, natomiast przy wklejaniu oklejki wewnętrznej musiałem porozcinać ją na klika części żeby można było ją wpasować (uwzględniając w to pokrywanie się wyciętych otworów w oklejce wewnętrznej i zewnętrznej). Kolejnym moim błędem było to, że nie przymierzyłem wstępnie uformowanego walca (część 1c) do otworu w części 1. Zrobiłem to już po jego sklejeniu (co ciekawsze elementy zaślepiające walec mają różną średnicę – wkleiłem więc tylko jedną część). Okazało się, że walec ma większą średnicę niż w/w otwór. Miałem dwie opcje:
- rozkleić walec, przyciąć krawędzie i skleić ponownie
- poszerzyć otwór przez szlifowanie
Wybrałem opcję drugą (okazało się, że słusznie). Niestety szlifowanie otworu w sklejonej wanience było dosyć problematyczne (tym bardziej, że wkleiłem już części 1e), więc od wewnętrznej strony powstał nieładny zadziorek wypchniętego kartonu. Nie wiedziałem jak do niego się dostać, nie naruszając druku na elemencie 1. Dlatego zostawiłem jak jest. Pocieszam się tym, że nie jest to aż tak bardzo widoczne. Potraktuję to jako nauczkę na przyszłość – 3 razy przymierz, raz sklej :mrgreen:. To, że właśnie poszerzenie otworu a nie zmniejszenie średnicy walca było słuszne okazało się przy wklejaniu elementów 1g i 1h. Pasowały idealnie. Gdybym zmniejszył średnicę walca, elementy te byłyby za krótkie o grubość kartonu, na którym został wydrukowany model.
![[Obrazek: 85ed2cc87beedc03m.jpg]](http://images63.fotosik.pl/26/85ed2cc87beedc03m.jpg)
![[Obrazek: 97ce2a91ea1fb729m.jpg]](http://images65.fotosik.pl/26/97ce2a91ea1fb729m.jpg)
![[Obrazek: 434a81d258840cc2m.jpg]](http://images63.fotosik.pl/26/434a81d258840cc2m.jpg)
Model sklejam „wydzieliną gardeł chińskich kobiet” jak to ktoś kiedyś ładnie określił :mrgreen: i butaprenem do podklejania większych powierzchni. Widoczne krawędzie sklejonych oklejek i wewnętrznych elementów potraktowałem mieszaniną wody, magicznego kleju (nazwa dosłowna – ma konsystencję wikolu ale jest idealnie przeźroczysty po wyschnięciu) i temper którymi retuszuję. Teoretycznie można robić to na początku samym klejem, ale po wymieszaniu z temperą lepiej widać efekt, grubość nałożonej warstwy i wszelkie niedoskonałości. Po położeniu 2 – 3 warstw i po wyschnięciu krawędź retuszuje już samą temperą (inaczej będzie się błyszczeć). Wszystkie elementy i otwory wycinam skalpelem. Krawędzie otworów w sklejonych elementach zostały potraktowane w w/w sposób.
*Oznaczenia elementów mogą nie odpowiadać rzeczywistości. Piszę z pamięci i mogłem coś namieszać. Niedługo to sprawdzę i jeśli trzeba będzie - poprawię.
Po dłuższym okresie modelarskiej stagnacji (wynikłej między innymi z konieczności przeprowadzki na okres studiów), postanowiłem wrócić do tego pięknego hobby. Nie wiem co mnie podkusiło żeby na matę wziąć właśnie ten model. Ilość drobnicy jest wprost przerażająca, tym bardziej, że nigdy wcześniej nie sklejałem takich pierdółek, nie licząc kabin wnętrz w samolotach. Ot, zamarzyło się rozruszać palce na czymś, co nie ma 30 arkuszy do pocięcia. Miało być łatwo, szybko i przyjemnie. Kolejne wycinane i sklejane elementy tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że szybko i łatwo nie będzie. Przyjemnie – owszem
.Odnośnie samego projektu – nie podoba mi się bardzo uboga instrukcja. Cały proces sklejania opiera się na wnikliwej analizie rysunków (których też mogłoby być trochę więcej). Czasami musiałem przysiąść i wnikliwie przeanalizować „co autor miał na myśli”. Niektóre kwestie dalej są dla mnie niejasne – i tu liczę na Waszą pomoc
. Przez moje kombinacje i machloje niestety musiałem podocinać, i przeszlifować parę elementów. Myślę, że wynika to z mojej koncepcji budowy. Nie chciałem nacinać miejsc zgięć od zadrukowanej strony. Zamiast tego ponacinałem rowki od strony wewnętrznej. Podejrzewam, że autor projektując model robił to uwzględniając klasyczny sposób zaginania poszczególnych elementów właśnie poprzez nacięcie od strony zadrukowanej. Zewnętrzna oklejka części 1 nie sprawiła większych trudności, natomiast przy wklejaniu oklejki wewnętrznej musiałem porozcinać ją na klika części żeby można było ją wpasować (uwzględniając w to pokrywanie się wyciętych otworów w oklejce wewnętrznej i zewnętrznej). Kolejnym moim błędem było to, że nie przymierzyłem wstępnie uformowanego walca (część 1c) do otworu w części 1. Zrobiłem to już po jego sklejeniu (co ciekawsze elementy zaślepiające walec mają różną średnicę – wkleiłem więc tylko jedną część). Okazało się, że walec ma większą średnicę niż w/w otwór. Miałem dwie opcje:
- rozkleić walec, przyciąć krawędzie i skleić ponownie
- poszerzyć otwór przez szlifowanie
Wybrałem opcję drugą (okazało się, że słusznie). Niestety szlifowanie otworu w sklejonej wanience było dosyć problematyczne (tym bardziej, że wkleiłem już części 1e), więc od wewnętrznej strony powstał nieładny zadziorek wypchniętego kartonu. Nie wiedziałem jak do niego się dostać, nie naruszając druku na elemencie 1. Dlatego zostawiłem jak jest. Pocieszam się tym, że nie jest to aż tak bardzo widoczne. Potraktuję to jako nauczkę na przyszłość – 3 razy przymierz, raz sklej :mrgreen:. To, że właśnie poszerzenie otworu a nie zmniejszenie średnicy walca było słuszne okazało się przy wklejaniu elementów 1g i 1h. Pasowały idealnie. Gdybym zmniejszył średnicę walca, elementy te byłyby za krótkie o grubość kartonu, na którym został wydrukowany model.
Model sklejam „wydzieliną gardeł chińskich kobiet” jak to ktoś kiedyś ładnie określił :mrgreen: i butaprenem do podklejania większych powierzchni. Widoczne krawędzie sklejonych oklejek i wewnętrznych elementów potraktowałem mieszaniną wody, magicznego kleju (nazwa dosłowna – ma konsystencję wikolu ale jest idealnie przeźroczysty po wyschnięciu) i temper którymi retuszuję. Teoretycznie można robić to na początku samym klejem, ale po wymieszaniu z temperą lepiej widać efekt, grubość nałożonej warstwy i wszelkie niedoskonałości. Po położeniu 2 – 3 warstw i po wyschnięciu krawędź retuszuje już samą temperą (inaczej będzie się błyszczeć). Wszystkie elementy i otwory wycinam skalpelem. Krawędzie otworów w sklejonych elementach zostały potraktowane w w/w sposób
.*Oznaczenia elementów mogą nie odpowiadać rzeczywistości. Piszę z pamięci i mogłem coś namieszać. Niedługo to sprawdzę i jeśli trzeba będzie - poprawię.
